“Zij gelooft in mij”, zong André Hazes senior over Rachèl. Hij had vertrouwen in haar! Vertrouwen kun je ook hebben in een kruisje aan de muur, een bijzondere armband dragen, een Ichtus-teken achter op de auto plakken, een dobbelsteen aan de binnenspiegel van de auto hangen of een hoefijzer boven de deur bevestigen. Voor sommigen is dit ‘zweverig’, voor anderen ‘heilzaam’ en heeft het (grote) betekenis. Of je (notaris)huis ‘Vertrouwen’ te noemen. Het heeft alles met geloof te maken. En gelovig zijn we in Nederland. We tellen 5000 ‘functionerende’ kerken in Nederland, aldus Andries Knevel.
Over de aard van het kerkelijk leven van vroeger in Den Ham is nauwelijks iets bekend. Den Ham behoorde tot het Ambt Ommen en aanvankelijk tot de parochie Ommen. De Ommer R.K.kerk wordt algemeen geacht te zijn gesticht omstreeks 1150. Hammenaren gingen toen bij gebrek aan een eigen kerk in Ommen ter kerke.
Aan het einde van de 14de eeuw wordt Den Ham een zelfstandige parochie. Boeren uit de buurtschap Magele stellen grond ter beschikking voor de bouw van een kerk met toren. Het restant ervan (we weten niet hoe dit kerkgebouw eruit heeft gezien) is de toren, nu het oudste monument van Den Ham.
Op 5 juni 1412 wordt gesproken over Onze Lieve Vrouwenkerk in Den Ham. De eerste pastoor, Henricus Lubbertinck (1575), is in 1586 tot de Reformatie overgegaan.
De kerkhervorming, overgang van het rooms-katholicisme naar het protestantisme, heeft zich in Den Ham voltrokken rondom 1600 (vanaf 1575) maar ‘doorvoering’ naar de Reformatie ging moeizaam.
De inwoners van Den Ham lieten zich niet zomaar op andere gedachten brengen en hielden vast aan vertrouwde patronen. Zij hadden een innig en vast vertrouwen op God en Gods woord zoals dit gepredikt wordt in de godsdienst die men belijdt. Dr. Balke, oud-predikant van de Hervormde Kerk, beschreef de religieuze eigenheid van de Hammenaren als volgt: De dingen gaan zoals ze gaan; de mens moet zich daarbij neerleggen. Geloof is niet zozeer wat de kerk leert, maar daar waar ik vertrouwen in heb. De traditie is nog heilig: “het is altied zo e’wes” is vaak een doorslaggevend argument.
Maar begin 1836 is het in het dorp onrustig. Er ging een lijst rond waarop 30 personen hadden aangegeven zich van de Hervormde Kerk te willen afscheiden. Zij wilden het ‘oude Woord’ horen. Men miste de warmte en troost van het evangelie in de officiële kerk. Op 17 mei 1836 werd met steun van ds. A.C. van Raalte de Gereformeerde Kerk in Den Ham opgericht. Aanvankelijk kerkten deze gelovigen in particuliere huizen zoals in het huisje van Boers in Noordmeer. Vanaf 1840 hield men de diensten in één van de bijgebouwen van havezathe Mennegeshave tot in 1870 een nieuw kerkgebouw werd gebouwd wat in 1980 werd vervangen door het huidige.
Direct na de Tweede Wereldoorlog vond wederom een scheuring plaats, nu in de Gereformeerde Kerk in Den Ham. Op 21 juli 1946 werd de vrijgemaakt Gereformeerde Kerk aan de Marleseweg geïnstitueerd. Bij de start telde deze gemeente toen ongeveer 170 leden.
Geloven is een proces dat steeds aan verandering onderhevig is. Tegenwoordig zoeken geloofsgemeenschappen (gelukkig) weer toenadering tot elkaar. Zij hebben immers iets gemeen.