Groeten kan door middel van een beweging maar kan ook verbaal. “Breng groet”, is het commando en bij donderslag brengen alle militairen hun hand naar de pet. Een manier van begroeting die ouderen zich vast nog wel uit hun dienstjaren zullen herinneren.
In de coronatijd heeft het groeten van elkaar wel een heel andere dimensie gekregen. Elkaar aanraken is niet meer geoorloofd terwijl ouderen graag bij een begroeting willen worden aangeraakt: een teken van verbondenheid, van erkenning. Wat een moeite had ik als jochie om tante, soms met stekeltjes op de kin, bij een begroeting te moeten omhelzen. Of als je vader of moeder zei: “Geef oom eens een handje” en vaak gaf je dan de verkeerde hand, en dan moest je het overnieuw doen. Zo werd je al vroeg vertrouwd met de beleefdheidsvormen.
In vroeger jaren droegen veel ouderen een hoed of pet. Mochten zij iemand tegenkomen dan werd bij een begroeting of de hoed of pet afgenomen of er tegen aan getikt.
Het verbale begroeten van anderen doen wij al jaren, ieder op zijn eigen wijs, maar op het platteland meer dan in stedelijke gebieden. In onze omgeving zeggen we kort: “Hoi” of “Moi” of “Ajuus”. In Friesland “Agoeie” en in Brabant “Houdoe”. Verder kennen we nog het “Doeg”, “de Mazzel” tot het geven van een innige knuffel of hand kus. Of sommigen jongeren geven een ‘box’ of een ‘hug’. De bedoeling hiervan is om een sociaal contact op gang te brengen of om dit af te breken.
Natuurlijk kan het eenvoudiger door een kort “Hoe gaat het?” of “Goedemorgen/-middag/-avond” te roepen. Of gewoon een hand geven. Maar vanwege het corona besmettingsgevaar is een hand geven nu uit den boze.
Een begroetingsritueel dat tegenwoordig in gebruik is, is met de ellebogen tegen elkaar. En omhelzen kan al helemaal niet! Koningen of koninginnen wuiven of brengen bij een begroeting de handen tegen elkaar en maken een lichte buiging.
In Duitsland wordt alleen door dames tijdens een begroeting een Knicks (licht door de knieën gaan terwijl men het hoofd eerbiedig buigt) gebracht: een diepe reverence; een teken van respect. In Engeland wordt bij formele verwelkomingen iets dergelijks gedaan. En de Eskimo’s en Maori begroeten elkaar door de neuzen tegen elkaar te drukken. In Oostenrijk zegt men: “Grüss Gott”.
’s Lands wijs, ’s lands eer, moet je maar denken.