Eind april dit jaar werd in activiteitencentrum Het Punt de theatervoorstelling ‘5 april 1945’ liefst vier keer opgevoerd voor uitverkochte zalen. Meer dan 1200 bezoekers woonden de voorstellingen bij. Een geweldig succes voor de bedenker en scriptschrijver Hans Nieboer, voor de jonge regisseuse Jennifer Veltink, voor de muzikale leider Gezinus Veldman, voor de leerlingen van de Oranjeschool, en niet in de laatste plaats voor de ongeveer 100 vrijwilligers, die voor en achter de schermen meewerkten aan deze productie.
De theatervoorstelling verbeeldde de bevrijding van Vroomshoop op donderdag 5 april 1945. Bij de gevechten rondom de bruggen komen minstens vijf jonge Duitse soldaten om en dat moet volgens het toen geldende oorlogsprotocol gewroken worden door de bezetter. Vele Vroomshoopse burgers, mannen, vrouwen en kinderen van vooral de Tonnendijk, Oranjestraat en Hoofdstraat worden gegijzeld en langs het kanaal voortgedreven tot hotel-restaurant Tebberman bij de Puntbrug. Daar worden de vrouwen en kinderen vrij gelaten en gaan de Duitsers verder met 25 mannen, die moeten knielen voor een mitrailleur. Op het allerlaatste moment wordt een dramatische executie voorkomen. Daarbij speelt een vrouw een rol, die de Duitse commandant tot genade weet te bewegen. Ook de dreiging van de nadering van de Canadese bevrijders zal zeker hebben meegespeeld.
Een van de mensen die deze dag bewust meemaakte was Jannie ter Braak-Leusink. Zij was toen 15 jaar oud. In het kwartaalblad ‘van brink tot brug’ van de Oudheidkundige Vereniging Den Ham-Vroomshoop doet ze verslag van deze dag. Zij woonde toen met haar ouders en broer en zus aan de Hoofdstraat in Vroomshoop, en werd net als vele anderen gegijzeld. Zij vertelt: “De mensen werden opgesteld langs het kanaal vanaf de brug bij hotel Tebberman waar een grote mitrailleur staat. Wij staan bij ons voor het huis, en ik zal de uitspraak van mijn vader niet vergeten: “Als ze beginnen met schieten laat je dan maar in het water vallen als je je hoofd maar boven water houdt”. Vlak voor ons stonden drie Duitsers die werden weggeroepen. Mijn vader zei toen, dat wij ertussenuit zouden gaan. Achter ons huis lag een groot stuk grond en daar zouden wij ons gaan verstoppen. Zo gezegd zo gedaan.
Mijn familie lag in de sloot. En ik had mij verstopt onder een berg aardappelstengels. Op een gegeven moment werd er geschoten door de Duitsers, vanaf de Stationslaan. De kogels kwamen vlak voor mij terecht. Ze dachten misschien dat ze mij hadden geraakt, want even later stopten ze met vuren op mij. De Duitsers haalden wel mijn familie uit de sloot en namen ze weer mee richting het kanaal. Gelukkig was er een Poolse meneer bij de buren en die kon Duits. Die vertelde de Duitsers dat de hele familie erg bang was en niets met de ondergrondse te maken had.
Op dat moment kregen de Duitsers bericht dat de Canadezen in aantocht waren en namen ze iedereen mee als schild (wij mochten bij ons huis blijven). Iedereen moest met een witte zakdoek in de hand zwaaien en de Duitsers liepen er tussenin. Gelukkig kwamen toen de Canadezen en werden de mensen bevrijd. Het was een heel angstige tijd”.
Naar aanleiding van de theatervoorstelling is een fraai geïllustreerd boek en een dvd uitgebracht. Deze zijn verkrijgbaar bij Hans Nieboer, voorzitter van het 4 mei comité Vroomshoop, e-mail nieboerhans@gmail.com